چاپ

گروه اندیشه: عضو هیات علمی دانشکده علوم ورزشی دانشگاه مازندران با ارایه این مطلب که جای خالی اصول علمی مبارزه با کرونا ویروس «کووید -19» برای از سر‌گیری فعالیت‌های ورزشی و تفریحی حس می شود. گفت: اصرار بر شعار بمان در خانه را نشانه فقدان راهبرد علمی برای توجه به سلامت جسمی و روانی جامعه است.

شادمهر میردارعضو هیات علمی گروه فیزیولوژی ورزشی دانشکده علوم ورزشی دانشگاه مازندران در گفت و گو با پایگاه خبری فجر شمال به جای خالی اصول علمی مبارزه با کرونا ویروس «کووید -19» برای از سر‌گیری فعالیت‌های ورزشی و تفریحی اشاره کرد و گفت: بررسی رویکرد کشورهای مختلف با توجه به بخشی از آنچه که گزارش شد حاکی است که توجه به سلامت ورزشی از اولویت و هزینه به مراتب کمتر و در عین حال کارآمدتر برخوردار است. در این زمینه، سازمان بهداشت جهانی و کشورهای پیشرو در قالب راهبردهای علمی و اختصاصی، ملاحظات و توصیه‌های لازم را به فدراسیون‌ها و سازمان‌های ورزشی در شرایط کووید-19 به تفصیل بیان کرده‌اند.

وی افزود: برای این منظور، تعیین چک‌لیست و لزوم رعایت ملاحظات ایمنی کنترلی به منظور بازگشایی مراکز ورزشی تحت شرایط ایمنی طرح کووید-19 امری ضروری پیشنهاد شده است. بازگشایی استخرهای شنا حتی در مجمتع‌های مسکونی، رعایت فاصله فیزیکی 1/5 متری در دستورالعمل‌های تعیین‌شده، بازگشت به ورزش و تمرین، اجازه حضور تماشاگران در سالن‌های ورزشی با رعایت فاصله دو متر مربع و در صورت بلیت فروشی فاصله 100 سانتی‌متر برای هر صندلی و در صورت عدم امکان رعایت فاصله دو متر مربع و صندلی ثابت، لزوم استفاده از ماسک به ویژه برای استفاده از بوفه، سرویس‌های بهداشتی ضروری گزارش شده است.

میردار ادامه داد: بنابراین بازگشایی مراکز و باشگاه‌های ورزشی تحت پروتکل ایمنی «کووید-19» بلامانع اعلام شده است. تعطیلی فعالیت‌های ورزشی و منع ورزشکاران از انجام تمرینات روزانه، هفتگی، ماهانه و سالانه، به منزله از دست‌دادن آمادگی‌های جسمانی و روانی است. اتخاذ چنین رویکردی برای بستن اماکن ورزشی و ایجاد فشار به ورزشکاران برای ماندن در خانه راه حل مناسبی برای مقابله با این ویروس نیست. این شیوه برخورد، موجب افزایش احساس ترس و عدم اطمینان، آشفتگی و سردرگمی، درماندگی و ناکامی و دشوار شدن تثبیت هدف‌چینی اختصاصی نه تنها برای ورزشکاران نخبه و حرفه‌ای بلکه برای سایر افراد جامعه با هدف تندرستی ورزشی می‌شود.

عضو هیات علمی گروه فیزیولوژی ورزشی دانشکده علوم ورزشی دانشگاه مازندران خاطرنشان کرد: از سوی دیگر، محدودیت ایجاد شده سبب می‌شود تا با فرصت ترک خانه و امکان اجازه فعالیت، شدت تمرینات با کوتاه‌ترشدن زمان افزایش یافته و در نتیجه احتمال آسیب دیدگی بالا می‌رود. محدودشدن تعامل بین اعضای تیم، مربیان و سایر افراد جامعه، موجب تشدید اضطراب ورزشکاران می‌شود. این تهدید نه تنها برای وررزشکاران حرفه‌ای، بلکه برای مربیان و نیز سایر افراد جامعه نیز وجود دارد.

این محقق و پژوهشگر ورزشی با اشاره به مسایل کلیدی ادامه داد: عامل کلیدی هر رویداد ورزشی برای سازمان بهداشت جهانی «کووید-19» در اجتماعات ورزشی، ابزارهای ارزیابی است. بر این اساس لازم است سه محور ملاحظه کلیدی، توضیحات و عوامل خطرزا و چک‌لیست نظارتی و کنترل در شش دسته‌بندی مورد توجه قرار گیرد.

وی ادامه داد: این دسته‌بندی شامل تعریف فعالیت‌های ورزشی کم خطر و پرخطر، تعیین فضاهای استاندارد، اماکن، تسهیلات، وضعیت دموگرافی«سن و سلامت»، تماس و ارتباط‌های خطرزا مورد توجه قرار گرفته و در ادامه توصیه‌های لازم به برگزارکنندگان فعالیت‌های ورزشی ارایه گردد.

عضو هیات علمی دانشگاه مازندران با ارایه این مطلب که مهم‌ترین مشکل در نظام تصمیم‌گیری فقدان دانش تخصصی مورد نیاز در شرایط مهم وحیاتی و اطلاعات جامع در تصمیم‌گیری‌ها است. افزود: به عبارت دیگر داده‌های علمی در تصمیم‌گیری‌ها دخیل نیست. به عنوان مثال، ملاک تصمیم‌گیری برای قراردادن مشاغل در گروه‌های چهارگانه متر و مقیاس عینی و علمی ندارد. زیرا مبنای این تصمیم نه میزان انتشار و استعداد ابتلای آن مکان به ویروس کووید-19 و نه اهمیت آن در سلامت جامعه است.

میردار ادامه داد: بر اساس گزارش‌های علمی، شاخص ابتلا و گسترش ویروس تحت تاثیر نوع فعالیت شغلی، فضا، مدت زمان فعالیت و خصوصیات دموگرافی است و بر اساس این دسته‌بندی 16 گروه شغلی که بیشترین میزان شیوع ویروس را در جامعه دارند کماکان به انتشار ویروس می‌پردازند، اما تاوان آن را گروه‌های شغلی می‌پردازند که کمترین نقش را دارند. با این وجود، هیچ‌گونه راهبرد مشخصی از سوی متولیان سلامت و ورزش کشور در این زمینه ارایه نشده است.

وی اصرار بر شعار بمان در خانه را نشانه فقدان راهبرد علمی برای توجه به سلامت جسمی و روانی جامعه دانست. و تاکید کرد: از این رو پیشنهاد می‌شود تا با تشکیل کارگروه علمی با مروری بر نتایج گزارش‌های علمی در نشریات علمی معتبر جهانی، دستورالعمل‌های اختصاصی سازمان بهداشت جهانی و بهره‌گیری از راهبردهای اتخاذشده از سوی کشورهای مختلف، نسبت به اتخاذ هر چند دیرهنگام راهبردهای علمی سامان‌دهی ورزش حرفه‌ای و همگانی و سلامت مردم و نیز پیش‌گیری از پیامدهای کم تحرکی اقدامی عاجل صورت گیرد.

حمیدرضا گل محمدی تواندشتی

انتهای خبر