چاپ

خبرنگار فجر شمال :سوم جمادی الثانی، سالروز شهادت دخت گرامی پیامبر اکرم (ص)، بزرگ بانوی جهان حضرت زهرای مرضیه (س)، اسوه صبر و تقوی و ولایتمداری است.
حضرت فاطمه (س) هشت سال در مکه پا به پای پدر برای اعتلا و پیشرفت اسلام کوشید و در آزار کفار و مشرکان و منافقان یار و مددکار پدر بود. زمانی که مشرکان پیامبر (ص) را آزار و اذیت و زخمی و یا جسارتی می‌کردند، پیامبر (ص) را دلداری می‌داد و زخم هایش را مداوا می‌کرد؛ این گونه بود که پیامبر (ص) ایشان را ام ابی‌ها (مادر پدر) نامید.
احترام و رعایت حقوق همسر، فرزند دوستی و سخت کوشی در امور خانه و تبدیل خانه به مدرسه و مسجد و عبادتگاه از ویژگی‌های حضرت زهرا (س) بود چنان که تبدیل خانه به سنگر جهاد و مبارزه علیه ستمگران و دفاع از ولایت را در راستای وظایف خویش می‌دانست.
رویداد‌های تلخ، شرایط سخت بیماری و دوری از پدر بیش از پیش شرایط جسمی و وضع روحی حضرت زهرا (س) را دشوار می‌کرد، اما حضرت فاطمه (س) با اینکه روز به روز پیکرش آب می‏ شد، هیچ شِکوه‌ای از بیماری نداشت.
در هنگام یورش حاکمان غاصب به خانه اش، حضرت زهرا (س) به گونه‌ای میان درب و دیوار آسیب دیدند که علاوه بر صدمه‌های سخت، جنین ایشان نیز سقط شد و تازیانه‌های بیشماری بر جان و روح او نشست. همه این رویداد‌های تلخ و دردناک حضرت زهرا (س) را به بستر بیماری کشاند و به شهادت ایشان منجر شد.
بانو! مزار تو در سینه عاشقان توست. پس از تو تمام یاس‌های زمین، کبود می‌رویند.از تو برایمان تسبیحی به یادگار مانده که پس از هر نماز به آسمان می‌برَدِمان.:مجید اسدی