بزرگنمایی:
کارگاه فلسفی دامنه نظارت هوش مصنوعی و چالش آزادی عمل انسان، با نقدی بر فیلم «ترومن» ششم آبان‌ماه در دانشکده الهیات و معارف اسلامی بابلسر برگزار شد.
به گزارش پایگاه خبری فجر شمال، کارگاه فلسفی دامنه نظارت هوش مصنوعی و چالش آزادی عمل انسان مبتنی بر نمایش و نقد فیلم «ترومن» با همکاری انجمن علمی هوش مصنوعی و جوامع بشری دانشگاه مازندران و جهاددانشگاهی مازندران، ششم آبان‌ماه در دانشکده الهیات و معارف اسلامی بابلسر برگزار شد.
مهران رضایی، عضو هیئت علمی دانشگاه مازندران در این کارگاه پس از پایان نمایش در نقدی بر فیلم آورد: حقیقت زندگی یکی از اصلی‌ترین مسائل و ابهامات فلسفی انسان در اعصار مختلف بوده و این مسئله رابطه مستقیمی با مفاهیمی مثل آزادی، رهایی از جبر جهان و طغیان در برابر خالق دارد و فیلم ترومن که سال 1998 به کارگردانی پیتر ویر ساخته شده، مضمونی در باره همین مسئله دارد.
وی افزود: این فیلم اثری اگزیستانسیالیستی و فلسفی است که کارگردان ایده‌ای را خلق کرده تا انتقادی به رسانه‌های جمعی و اجتماعی داشته باشد.
رضایی بیان کرد: نگاه منفی کارگردان به رسانه و حقیقت زندگی از یک طرف و نگاه مثبت و عقیده او بر توانایی انسان برای فرار از توهم آزادی و اهمیت‌بخشی به تفکر انتقادی برای دستیابی به آزادی و حقیقت زندگی در طول فیلم طنین‌انداز است.
خلاصه داستان فیلم ترومن شو به فردی به نام ترومن می پردازد که با بازی جیم کری محبوب در یک جزیره زندگی به ظاهر آرام و معمولی دارد، اما قضیه به همین سادگی نیست، ترومن نوزاد توسط پدر و مادرش به یک شرکت فیلم‌سازی فروخته شده و زندگی او از دوران نوزادی تا همین حالا که 29 سال سن دارد، توسط پنج هزار دوربین که در سرتاسر جزیره قرار گرفته‌اند به‌صورت زنده و 24 ساعته برای مردم جهان پخش می‌شودو...
گفتنی است که جمعیت ساکن در جزیره همگی از جمله همسر و بهترین رفیق ترومن بازیگران زندگی دروغین او هستند. ترفند کارگردان برای دور نگه داشتن ترومن از حقیقت نیز به نوبه خود جالب است. او پدر ترومن را در دوران کودکی‌اش هنگامی که در قایقی روی آب دریا بودند از او می‌گیرد و ترس از آب را در وجود او نهادینه می‌کند تا فکر خارج شدن از جزیره حتی به ذهنش هم خطور نکند. حال ما از یک طرف با ترومن و از طرف دیگر با میلیون‌ها نفر جلوی صفحه تلویزیون روبه‌رو هستیم که غرق در تماشای زندگی او هستند.
پایگاه خبری فجر شمال
حمیدرضا گل محمدی تواندشتی
پایان پیام